Elvan Bil

Geçen hafta okudum Audrey Hepburn’ün hayat hikayesini. Bütün zamanların en ünlü stil ikonu. Çocuksu ve zarif. Benim aklımda hep siyah kalem pantalon, babetler, fransız kahküllü saçlar, kocaman gözler olarak kalmış Audrey hepburn. Coco Chanel nasıl korsajlar ve kabarık etekler olmadan da şık olunabileceğini kanıtlamışsa, Audrey Hepburn’da yuvarlak hatlar olmadan zayıf bir silüetle şık, hatta stil ikonu olunabileceğini kanıtlamış. üstelik zamanının ünlüleri Elizabeth Taylor ve Marilyn Monroe gibi kadınsı hatlara sahip güzeller altın çağlarını yaşarken.

Bu kadar zarif ve aristokrat görüntüsünün arkasında Hollandalı bir Barones olan annesi varmış. Bir baronesin kızı olarak Avrupa’nın asalet kaidelerine uygun bir zarafetle yetiştirilmiş, zorlu bir bale eğitiminden geçmiş, savaşın acılarını yaşamış…  Kitabın bir yerinde ” Diğer insanların senden önce gelmesi eski moda ama harika bir fikirdir. Ben bu ahlakla yetiştim.” demiş Audrey Hepburn. Bence bu eski moda şey asıl insanı zarif ve asil yapan. Zamanımızın hastalığı bencillik insanları bu kadar kaba ve duyarsız yapıyor. 🙁 Diğer insanların senden önce gelmesi… Bu ahlakla yetiştirilmesinin sonucu galiba,  yıllarca UNICEF iyi niyet elçisi olarak çalışması. Afrika’ya sayısız seyahat yapıp, zor koşullarda o insanlarla yaşaması. İnsanlar açlıktan, hastalıktan ölmesin diye dünyaya sesini duyurabilme çabaları. Henüz ölmüş bir Afrikalı çocuğun yanında diz çökmüş, çaresi bir ifadeyle çocuğa bakan fotoğrafı benim hâlâ aklımda.

Yakın arkadaşı Hubert de  Givenchy’nin tasarladığı kıyafetler sayesinde, Audrey Hepburn tüm zamanların en ünlü moda ikonlarından biri olmuş.  Truman Capote’nin kısa romanından sinemaya uyarlanan Breakfast at Tiffany’s’deki şıklığıyla, zarafet ve moda denince akla ilk gelen o olmaya başlamış.

Zamanın abartılı kaş makyajı

Aktör Mel Ferrer’le olan evliliğinden dünyaya gelen oğlu Sean Hepburn Ferrer’in yazdığı AN ELEGANT SPİRİT kitabının kapağındaki fotoğraf.  En güzel fotoğraflarından biri.

Funny Face filminin en güzel sahnelerinden birisi bu. Seine nehri kıyısında kollarını açmış Bonjour, Paris! şarkısını söylerken.

Roma Tatili fimini çevirdiği yıllardan bir fotoğraf. Ne kadar duru bir güzelliği var.

 Roma tatili,  Breakfast at Tiffany’s  ve Sabrina’yı sipariş etmiştim Amazon’dan. Dün akşam yıllar sonra, kimbilir kaçıncı kez seyrettim Breakfast at Tiffany’s filmini. Bir farkla bu defa orjinal dilinde. Pencere pervazında oturup elinde gitarı Henry Mancini’nin unutulmaz Moon River’ını söylediği sahne çok güzeldi.

 Hollywood starlarının kıyafet tasarımcısı Edith Head “Kasıtlı olarak başka kadınlardan farklı görünüyor ve zarafetini en değerli özelliği olarak vurguluyordu” demiş. Audrey Hepburn için.

Portrait of a Turkish Family,mensubu olduğu Türk Hava Kuvvetlerin’den bir ingiliz vatandaşıyla yaptığı evlilik yüzünden zorunlu olarak ayrılıp hayatının geri kalanını İngiltere’de geçiren, Pilot İrfan Orga’nın Osmanlının son, Cumhuriyetin ilk yıllarını kapsayan çocukluk ve gençlik yıllarını   anlattığı olağan üstü güzellikte bir öykü.

Varlıklı bir ailenin yoksullukla  sınandığı acı dolu yıllar, gözyaşları ve ayrılıklarla yoğrulmuş gerçek bir yaşam öyküsü. Kitap İngiltere’de 1950 yılında ingilizce olarak basıldığında inanılmaz övgüler almış. The Spectator’da çıkan bir yazıda İrfan Orga için “George Eliott’un erkeği ve Müslüman olanı”, şeklinde bir yorum yapılmış. 

Amerikalı yazar Jean de Sequey, 12 Mart 1950 tarihli The New York Times Book Rewiev’da şöyle bir yorum yapmış:

“Türkiye ile ilgili roman çok azdır. Hele Türklerin kişisel özellikleri ile yaşayış biçimlerini işleyen roman türü, bir Türk tarafından yabancı dilde – hiç değilse ingilizce dilinde- şimdiye kadar kaleme alınmamıştır.”

Talat Halman, yazdığı önsözde kitabın yaptığı iki önemli işten söz etmiş:

Birincisi, Türk yaşamını Türk’ün ağzından İngilizce olarak dünyaya sunan ilk edebi eserlerden biri olması.

İkincisi, yirminci yüzyılın ikinci yarısında başlı başına bir tür olan, önce Asya ile latin Amerika’ nın, sonra Afrika’nın nice yazarlarının İngilizce yazdığı”aile anıları” ve “otobiyografik romanlar” tarzının ilk güçlü örneklerinden biri olmasıdır.

Mücadele dolu yılların içtenlikle satırlara döküldüğü, yaşandığı dönemin zorluklarını bize etkileyici bir dille anlatan mutlaka okunması gereken bir kitap bence.

Küçük Mucizeler Dükkânı, Desperate Housewives’ı hatırlattı bana daha ilk satırlarında. Kanserle mücadelesinde iki kez galip çıkmış ama içinde hep tekrar ederse korkusuyla yaşayan “Artık o eski tasasız kız değilim. yaşadığım her günün değerini biliyorum. Çünkü hayatın ne kadar değerli olduğunu öğrendim….. Hiçbir şeyi, özelliklede hayatı hafife almaz oldum. Artık hiç bir günümü boşa geçirmiyorum. Çektiğim acıların bir karşılığı olduğunu öğrendim….”  diyen  Lydia’nın önceleri korkularını unutmak için başladığı sonradan bir tutkuya dönüşen örgü merakı,  Bir Yumak Mutluluk adını verdiği dükkânında başlattığı örgü kursu sayesinde bir araya gelen birbirinden oldukça farklı dört güçlü kadının umut dolu hikayesi.

Küçük Mucizeler Dükkânı; yeni bir umuda, biraz gülümsemeye ihtiyacınız olduğunda okunacak keyifli, mutlu, umutlu bir kitap.