“40 harika bir yaş”

“Kadınlar için zirve 40 yaş”

“Hayat kırkında başlıyor” gibi cümleler eminim bizden daha genç olanlara komik geliyordur. Hatta kendimizi böyle avuttuğumuzu düşünüp içten içe dalga geçiyorlardır bizimle. Ehh haksızda sayılmazlar doğrusu. 20’li yaşlar, 30’ların başları.. Bir kadının en ışıltılı yılları…. Henüz göz etrafında çizgiler oluşmamıştır, saçta beyazlar 1-2 tane göstermeliktir, belimiz incecik, bacaklarımızda selülitden eser yoktur, vücudumuzdaki hiçbir yükselti henüz yer çekimine yenik düşmemiştir:))) kısaca şahane bir hediye paketi gibiyizdir o yıllarda. Paketin görüntüsü içinde ne olduğunu boş verecek kadar büyüler. İnsan en çok da o yaşlarda korkar yaşlanmaktan çünkü sahip olduğumuz en değerli şeydir aynadaki görüntü. Sonra yıllar hızla akmaya başlar. Yavaş yavaş değişir hayatımızda, görüntümüzde. İnanılmaz mucizelerin ortağı oluveririz kendi çocuklarımızı dünyaya getirdiğimizde. Sonra bırakın görüntümüzü, kendimizden vazgeçtiğimiz yıllar gelir. Uykusuz geçirilen geceler, merak, endişe… Bırakıveririz ucunu yılların da, çizgilerin de, beyazların da. Doya doya dertlenemeyiz bile yüzümüzdeki yeni bir çizgiye, tam ayna karşısına geçip” vah” diyecekken, küçük bir kafa giriverir görüntüye, ıslak bir öpücük kondurur yanağınıza, dertlenmeyi unutur şükredersiniz o yeni oluşmuş çizgiye ya da tam kalınlaşmış belinizi ölçerken ayna karşısında küçücük elleri sarılıverir belinize, unutur gidersiniz niye ayna karşısındaydınız? Orada ne yapıyordunuz? Kocaman bir gülümseme yayılır yüzünüze artık başkalarının sizi nasıl gördüğünden çok, çocuklarınızın nasıl gördüğü önemli olmaya başlar. Hep iyi görünmek istersiniz onlara.

Yıllar aynadaki görüntümüzden bir sürü şey götürse de, zaman yüzümüze çizgilerini çizse de görünmez öyle çok şey katar ki yıllar bize… “Zamanın kumbarası” biriktirir zaman yaşanmışlıkların özetini ruhumuzda, altını çizdiği cümleleri kazır yüreğimize. Artık bir görüntüden ibaret olduğumuz günlere inat, müthiş bir de hikayemiz vardır bizi anlatacak. Farkındalıkların çağı başlamıştır artık, bunun değerini bilenler mutlu yaşlanıyorlar. 40’lı yaşlar en güzel yılları hayatımızın.  Mesleğimizde en yüksek performansa ulaştığımız, işimizi en iyi şekilde yapmak için yeterli enerji ve tutkuya sahip olduğumuz yaşlar. Üstelik çok daha ciddiye alındığımız yaş bu 40’lı yaşlar. Galiba artık yeterince büyüdüğümüzü sözlerle ispat etmeye gerek kalmadı görüntümüz bizi haklı çıkarır oldu:)) Yeni arkadaşlar edinmek için çabalamayı bıraktığımız onun yerine elimizde olanlarla daha fazla zaman geçirmeye odaklandığımız, birbirimizin hatalarını örtüp, iyi yanlarını daha çok övecek bir olgunluğa eriştiğimiz bir yaş bu yaş. İlişkilerimizde neyi isteyip neyi istemediğimizi bilip, çekinmeden ve utanmadan bunları dile getirebildiğimiz bir olgunluk çağı. 20’li yaşlardaki bizden çok daha fazla kendine güvenen, modayı takip ederken komik durumlara düşmeyeceğimiz kadar kendimizi tanıdığımız, bize neyin yakışıp neyin yakışmadığını bilerek tercihler yaptığımız yaşlar bu 40’lı yaşlar.

Kısaca güzelliğimizin doruğundayız:) Düşünsenize Sarah jessica Parker, Nicole Kidman, Demi Moore, Sandra Bullock ve Julia Roberts’la aynı yaştayız.

Elvan

Sabah ıslak bir öpücükle uyandım. Sabredememişti  Erenim bir an önce hediyesini verebilmek için uyandırdı beni. Bayıldım pembe yumuşacık terliklerime. En çok üzerine resmimi çizip İngilizce sevgi sözcükleri yazdığı kartı sevdim. Sakladım anıları biriktirdiğim kutuya. Karanfilleri kurutup saklarmıyım?

Bana en güzel anneler günü hediyesini Defne verdi.  Sabah erkenden uyanıp piyanonun başına oturmuş.  Anneler günü sabahına piyanoda çalınan “love story”ile başlamak çok keyifli oldu. Artık piyano çalmayacağım dediği günün üzerinden üç yıl geçti. Bir gün döner diye ümitle  beklediğim üç koca  yıl.  Ani bir kararla mezuniyet töreninde “love story” çalmaya karar verdi. İki gündür çalışıyor.

Annemin kahvaltı davetine giderken  yol boyunca anneye güzel sözler söyleme yarışması yaptık. Eskiden çok gülerdik çünkü Eren komik laflar eder güldürürdü bizi. Kremalı annem, ışıklı annem, annecim sen havalarda uçan bir meleksin.                                                                               Zaman akmış, oğlum büyümüş…..annenin kremalısının olmayacağını öğrenmiş :))  Artık kremalı bir anne olmasam da dünyayı dolaşıp geri dönecek kadar seviliyor olmakta bana yeter.

Sabah annemin elleriyle hazırlanmış müthiş bir kahvaltı sofrasında buluştuk  hep beraber.Yıllar önce  beş kişi oturduğumuz sofrada bu gün 0nüç kişiydik. Dört anne  ve anneler gününü kutlayan sekiz çocuk….. Taze ekmek  ve bahar çiçekleri kokan bir masada sevgiyle sarıldık birbirimize.

Annecim kendine iyi bak. Sakın bizi sana hasret bırakma. Sakın bizi sevginden mahrum bırakma….

Anneler günün kutlu olsun. Çocukların hep etrafında olsun.

Cumartesi günü hava güneşliydi. yarım gün çalıştım eve döner dönmez mutfağa daldım ve nefis bir çilekli pasta yaptım. Keki çok kolay, kreması çok lezzetliydi, ehh görüntüsüde fena sayılmazdı doğrusu.

Çilek mevsimi bizim evde mutfak sanatlarının doruğa çıktığı zaman :)))Taze yenen çileğin artanı ertesi güne mutlaka çilekli jole oluyor.  Muhallebili çilek, çilekli rulo pasta, çilekli sıcak kek, çilekli krema, çilekli süt… Yazmalıyım bu pastanın tarifini ama biraz fazla uzun şimdi üşendim doğrusu.

Cumartesi günü oğluşum solan çiçeklerimin yerine yenilerini toplayıp getirdi. Minicik bir bahar demeti. Bahar ve yaz boyunca beni hiç çiçeksiz bırakmaz♥

Pazar günü yağmur hiç durmadı, buna rağmen Eren’i futbol maçına götürdük iyiki götürmüşüz 3 gol attı oğlum. :))  Sağdan 3.

Defnoşum aşk acısı çektiği için bizimle pek görüşmüyor bu aralar. Acısı okadar derinki hiç Türkçe müzik dinlemeyen bizim kızımız şimdilerde bir kulunu çok sevdim o beni hiç sevmiyor modunda 🙁