İki günde bitirdim Sabahattin Ali’nin İçimizdeki Şeytan romanını.  İçinde:  İstanbul, aşk, hayal kırıklıkları, hüzün olan çok güzel bir roman İçimizdeki Şeytan.  Her zaman ki gibi altını çizdiğim satırlar oldu.  

Kitabın baş karakterlerinden biri olan Ömer,  hapiste geçirdiği zaman boyunca, kısa hayatının bir muhakemesini yapar ve  içimizdeki şeytanı öyle güzel tanımlar ki…..

“İsteyip istemediğimi doğru dürüst bilmediğim,  fakat neticesi aleyhime çıkarsa istemediğimi iddia ettiğim bu nevi söz ve fiillerimin daimi bir mesulünü bulmuştum: Buna içimdeki şeytan diyordum; müdafaasını üzerime almaktan korktuğum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve kendi suratıma tüküreceğim yerde, haksızlığa, tesadüfün cilvesine uğramış bir mazlum gibi nefsimi şefkat ve ihtimama layık görüyordum. Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun ,salaklığımızın uydurması…. İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu…. İçimizde şeytan yok…. İçimizde aciz var…. Tembellik var….İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden dah korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var… Hiç bir şey üzerinde düşünmeye, hatta bir parçacık durmaya alışmayan gevşek beyinlerimizle kullanmaya luzüm görmeyerek nihayet zamanla kaybettiğimiz biçare irademizle hayatta dümensiz bir sandal gibi dört tarafa savruluyor ve devrildiğimiz zaman kabahati meçhul kuvvetlerde, insan iradesinin üstündeki tesirlerde arıyoruz.”

  ” Filiz Hiç Üzülmesin” Sabahattin Ali’nin objektifinden kızı Filiz’in gözünden bir yaşam öyküsü. Filiz Ali babası Sabahattin Ali’nin hayat öyküsünü anlatmış bu kitapta: mücadele dolu yıllarını, Marko Paşa serüvenini, okuma sevdasını, eserlerini ve Istıranca Dağlar’ında sona eren hayatını. Sabahattin Ali’nin hayatında kızı Filiz’in başka bir yeri vardır.Paşakapısı Cezaevi’den yazdığı mektupta  “üzülecek bir şey yok. Her şey düzelir, hele Filiz hiç üzülmesin..” diye seslenir küçük kızı Filiz’e.

” Namuslu olmak ne kadar zor şeymiş meğer!”  diye başladığı bir yazısı var ki Sabahattin Ali’nin, neredeyse yarım asır sonra hala bir şeylerin hiç değişmediğini görüp öfkeleniyor insan.                                  ♥    ♥    ♥

Biyografi okumak çok heyecan verici gelir bana.  Başarmış yada bir şekilde tarihin sayfalarına geçmiş insanların hayat hikayeleri nedense hep ilginçtir ve asla sıradan değildir.  Böyle kişilerin neredeyse tamamının travmatik bir çocuklukları yada gençlikleri vardır.  Sadece acıdan geçmeyen şarkı değil, acıdan geçmeyen hayatta tam olmuyor galiba.  Kitapçılarda en sevdiğim raflar biyografi kitaplarının olduğu raflardır.  Neden bu kadar çok severim biyografi okumayı, meraktan mı, öğrenmek için mi? bilmiyorum.  Biyografi kitaplarının çok öğretici olduğunu düşünürüm her zaman. İnsan sadece kendi yaşadıklarından değil başkalarının hayatlarından da ders çıkarabiliyor.

Bu kitabı okurken bir yandan kitabın hikayesine daldım bir yandan da aynı tarihte ve aynı mekanlarda yaşamış anne ve babamın da kitapta anlatılan hayatlar sürüp giderken oralarda bir yerlerde olduklarını düşündüm.  Filiz Ali’nin anlattığı Ankara annemin çocukluk ve genç kızlık Ankara’sı İstanbul’da babamın İstanbul’uydu.

Sabahattin Ali edebiyat tarihimizin önemli isimlerinden birisi.  Romanları gerçekçi ve etkileyici.

 Filiz tam senin için üzüldüğüm bir zamanda aldım elime bu kitabı, sonradan fark ettim kitabın adı ve yaşadığım anın tuhaf çakışmasını, “Filiz hiç üzülmesin”,  sen de üzülme Filiz.

Fransızların 52 yaşındaki eski modeli ve still ikonu İnes de la Fressange’ın Parisian Chic kitabını ısmarlamıştım Amazon’dan, geçen hafta  geldi. Keyifle okudum.

  Kendi çizimleri  ve kızı Nine’ın moda fotoğrafları eşliğinde anlatmış, İnes de la Fressange, eforsuz şıklık, zamansız  güzellik ve stil sırlarını. Parizyen şıklık için yedi temel parça ve şık aksesuarların birbiriyle uyumlu karışımının formülünü vermiş kitapta.

Kitabın giriş kısmında Parizyen DNA’sını tanımlamış, “Parizyen stile sahip olmak için Paris’te doğmanız gerekmiyor. Parizyen stil bir ruh hali, bir tutumdur. Parizyen için moda tutku değil eğlencedir.”

Parizyen şıklıklığın sırrı nedir? sorusuna verdiği uzun cevap aslında sadece Parizyen şıklığın değil genel anlamda şıklığın tanımlaması.

 Bir parizyen aşırı lüksten hoşlanmaz, asla zengin görünmez, pırıltı ve marka logosu taşımaz.  Zamanını ve  parasını gösteriş için kullanacağı marka peşinde geçirmez.  Şıklık ve kaliteye önem verir.  Lüks tanımı: zevkli olandır, pahalı olan değil. Bir parizyen için giysileri kombine etmek bir suçtur. Karıştırır.  Bir Parizyen stilleri ve parçaları nasıl karıştıracağını iyi bilir. Şık ve ucuzun akıllı karışımı Bingooo!

  Parizyen özgür ruhludur, gidip aynı mağazadan etek ve bluz takım almaz.  Parizyen yeni markaları keşfetmeyi sever, özellikle yaratıcı ve karşılayabileceği tutarda olanları.  Bir Parizyen asla eteğinin kısalığından, elbisesinin darlığından yada yüksek topuklarından şikayet etmez. Muhteşem stilin sırrının  giydiği şeylerin içinde kendini rahat hissetmek olduğunu bilir.        

Bir parizyen gibi giyinmek için  10 kural.

1.Kotu spor ayakkabı yerine taşlı sandaletlerle giyin.

2. Kalem pantalonu yüksek topuklular yerine babetle giyin.

3. Payetli, pırıltı bir süveteri, etek yerine maskülen bir  pantalonla  giyin.

4. Pırlanta kolyeyi,  gece siyah bir gece elbisesi ile takmak yerine, gündüz bir denim gömlekle takın.

5. loaferları uzun salaş pantalonlarla çorapsız giymek yerine, kısalarla ve hatta çorapla giyin.

6.Bir gece elbisesini taşlı topuklu bir abiye ayakkabı ile giymektense, ultra sade önü açık bir sandaletle giyin.

7. İnci kolyenizi kısa bir elbiseyle takmak yerine bir rock’n’ roll tişörtle takın.

8. Desenli şifon elbisenizi  yeni babetlerle değil eskimiş botlarla giyin.

9. Şık bir ceketi fem fetal stilettolar yerine spor ayakkabıyla giyin.

10.Bir gece elbisesini, altın renkli bir gece çantası yerine, omuzunuza takabileceğiniz bir çantayla kullanın.

                                                            ♥ ♥ ♥ ♥

Kitapla ilgili yapılan söyleşilerde çok yaygın bir kaç moda suçundan  söz etmiş Fressange.

Modaya karşı işlenen  en kötü suç: plastik  şeffaf sütyen askısı kullanmak demiş ki, buna katılmamak elde değil. Sözde plastik  askı görünmüyor ama çirkin görüntü dikkat çekiyor. Genç kızlar pek meraklı bu askılara, üstelik görünen sütyen askılarından da kimse rahatsız olmuyor artık. 

Dudak kalemini de moda suçlarından biri olarak göstermiş, neyse ki benim gördüğüm kadarıyla kullanan yok etrafta. Aşırı aksesuar kullanma konusundaki benzetmesi güldürdü beni “fazla mücevher, eğer Hintli değilseniz, jaipur’da yaşamıyorsanız ve bir fil üzerinde evlenmiyorsanız asla iyi görünmez”

Bu mücevher konusunda küçük yaşlardan kullağımda kalmış bir anneanne öğüdüm var.  Anneannem ” bizim zamanımızda gün batmadan taş takılmaz, aynı anda üçten fazla mücevher takılmazdı”  diye dertlenirdi. Anneannemi düşününce bir sokak çocuğu gibi özensiz hissediyorum kendimi. Üzerinde eşofman, parmağında en irisinden pırlantayla gezen kadınları görünce  zamanımızı tanımlamak için bir kitap adını kullanıyorum.  Görgüsüzlük Çağı

                                                             ♥ ♥ ♥

 Fransız kadınını nasıl tarif edersiniz sorusuna,”Fransız kadını trentleri takip etmez, kendine yakışanı bilir, buda trentten çok stille ilgilidir. Gösteriş için değil kendisi için giyinir. Kendini iyi hissettiğinde zaten iyi de görünür.” demiş Fressange.

Neden Fransız kadınları zerafetle yaşlanıyorlar? sorusuna ise “çünkü Fransız kadını yaşını saklamaz gençlik takıntısı yoktur. Hiç bir şey bir kadını genç görünme takıntısından daha fazla yaşlı göstermez.”

Kitabı  Defne için  ısmarlamıştım, ikimiz için  okudum.

Çilek Kızlar, Joyse Maynard’ın Türkçeye çevrilen ilk kitabı. Kitap New Hampshire’da küçük bir hastanede, birbirinden oldukça farklı iki ailenin aynı anda dünyaya gelen kızlarının hikayesi.

Çiftçi ailenin sanatçı kızı, sanatçı ailenin tarıma meraklı kızı…. Bu iki kızın birbirlerinden ayrı geçen yılları, farklı yaşamları ve beklenmedik  bir son.

Bu arada değişik türde çilekler yetiştiren Dana’dan çilek yetiştiriciliği hakkında epeyce şey öğrenebilir meraklıları :))

Joyce Maynard bu güzel romanı yazarken bol bol  lime popsickle  (dondurulmuş meyve  püresi) yemiş. Şimdi bu da nereden çıktı?

Wendy MacNaughton’un New York Times’da yayınlanan  illüstrasyonundan çıktı:))

Wendy MacNaughton, acaba ünlü yazarlar güçlü satırları yazarken yada müthiş fikirler akıllarına geldiğinde neyle ödüllendiriyorlardı kendilerini? diye araştırmış ve sonunda bu keyifli illüstrasyonu yaratmış.

Marcel Proust’un expresso merakı hiç şaşırtmadı beni Kayıp Zamanın İzinde gitmekten yorgun düşmenin nedeni bu olmalı insan sürekli cin gibi olursa böyle olur :)))

Oysa Tiffany’de  Kahvaltı gibi keyifli bir hikaye yazan yazar  tabiiki yazarken martini içer sheri içer:)) 

Hafta sonu kitaplarımın ikincisi Danielle Steel’in yeni kitabı Miras’tı.

Miras, atalarının izini sürmek için Fransa’ya giden Brigitte’in, onsekizinci yüzyılda geçen aşk hikayesini- siyah saçlı güzel kızılderili Sioux kızın,  Fransa’ya kadar süren macera dolu yolculuğunu ve bir Fransız soylusuyla yaşadığı aşkı- gün ışığına çıkardığı Fransa yolculuğunun  ve bu sırada yaşadığı aşkın anlatıldığı, diğer Danielle Steel romanları gibi romantik bir hikaye.

Tarihle içiçe biri yaşadığımız yüzyılda, diğeri onsekizinci yüzyılda geçen aynı soydan gelen iki kadının hikayesi.