Çilek Kızlar, Joyse Maynard’ın Türkçeye çevrilen ilk kitabı. Kitap New Hampshire’da küçük bir hastanede, birbirinden oldukça farklı iki ailenin aynı anda dünyaya gelen kızlarının hikayesi.

Çiftçi ailenin sanatçı kızı, sanatçı ailenin tarıma meraklı kızı…. Bu iki kızın birbirlerinden ayrı geçen yılları, farklı yaşamları ve beklenmedik  bir son.

Bu arada değişik türde çilekler yetiştiren Dana’dan çilek yetiştiriciliği hakkında epeyce şey öğrenebilir meraklıları :))

Joyce Maynard bu güzel romanı yazarken bol bol  lime popsickle  (dondurulmuş meyve  püresi) yemiş. Şimdi bu da nereden çıktı?

Wendy MacNaughton’un New York Times’da yayınlanan  illüstrasyonundan çıktı:))

Wendy MacNaughton, acaba ünlü yazarlar güçlü satırları yazarken yada müthiş fikirler akıllarına geldiğinde neyle ödüllendiriyorlardı kendilerini? diye araştırmış ve sonunda bu keyifli illüstrasyonu yaratmış.

Marcel Proust’un expresso merakı hiç şaşırtmadı beni Kayıp Zamanın İzinde gitmekten yorgun düşmenin nedeni bu olmalı insan sürekli cin gibi olursa böyle olur :)))

Oysa Tiffany’de  Kahvaltı gibi keyifli bir hikaye yazan yazar  tabiiki yazarken martini içer sheri içer:)) 

Hafta sonu kitaplarımın ikincisi Danielle Steel’in yeni kitabı Miras’tı.

Miras, atalarının izini sürmek için Fransa’ya giden Brigitte’in, onsekizinci yüzyılda geçen aşk hikayesini- siyah saçlı güzel kızılderili Sioux kızın,  Fransa’ya kadar süren macera dolu yolculuğunu ve bir Fransız soylusuyla yaşadığı aşkı- gün ışığına çıkardığı Fransa yolculuğunun  ve bu sırada yaşadığı aşkın anlatıldığı, diğer Danielle Steel romanları gibi romantik bir hikaye.

Tarihle içiçe biri yaşadığımız yüzyılda, diğeri onsekizinci yüzyılda geçen aynı soydan gelen iki kadının hikayesi.

Yeni   bir Paulo Coelho kitabı çıkınca heyecanlanırım. Öylesine okuyup geçeceğim bir kitap olmayacağını,  altını çizeceğim satırlar olacağını, ustaca kurulmuş cümlelere takılıp gizemli yolculuklara çıkacağımı bilir sabırsızlanırım. Elif (O Aleph); bir yolculuk hikayesi aslında aynı anda yaşanan iki yoculuk; çoğrafi ve ruhani iki ayrı yolculuk.  Yazarın, Transsibirya treniyle  Moskova’dan başlayıp Vladivostok’a kadar uzanan 9288 km’lik rusya gezisi  ve  Moskova’da tanıştığı  Hilal’le yaşadığı sarsıcı Aleph anları..  ( ünlü Arjantin’li yazar Jorge Luis Borges’in tanımladığı Aleph’i yaşar Paulo Coelho  Hilal’le) Sürükleyici bir kitap. Paulo Coelho kitapları için söylenecek çok şey olur daima.  Satırlar tıpkı aşağıdaki alıntılarda olduğu gibi çok şey söyler. 

  Kalbimiz niye var olduğumuzu bilir ve ancak tevazu sahibi olanlar bunu kabul edebilecektir. Evet, kalple söyleşmek zordur, ama şartmıdır?  Mühim olan inanmak, işaretleri takip etmek, kendi menkıbemizi yaşamaktır. Er yada geç bir şeylerin bir parçası olduğumuzu hissederiz, bunun ne olduğunu mantıkla anlayamasak bile. Geleneğin dediğine bakılırsa her birimiz var oluşumuzun gerçek sebebini ölmeden bir saniye önce anlarmışız, cehennem yada cennet  işte o an doğarmış.

  Cehennem, o kısacık anda geriye bakıp hayat denen mucizeye anlam katma fırsatını kaçırmış olduğumuzu anlamakmış. Cennet ise o an, “Hatalarım oldu, fakat hiç korkaklık etmedim. Hayatımı yaşadım, ne yapmam gerekiyorsa yaptım diyebilmekmiş.

  “Sana tek bir tavsiyem var: Başkalarının ne düşündüğü sakın gözünü korkutmasın. Sadece sıradan insanlar tehlikeden uzaktır, dolayısıyla risk al hayallerinle yüzleş.

   Hata yapmaktan korkmayan, hata yapan insanları arayıp bul.Onların hataları, yaptıklarını gölgede bırakmış olabilir. Fakat dünyayı ancak böyle insanlar değiştirir, defalarca hata yaptıktan sonra gerçekten fark yaratmayı ancak onlar başarırlar.”