Dergilerin sayfaları, dükkânların vitrinleri, evlerin pencereleri ışıldamaya başladı. Mutluluk bu…… Ne geleneği olursa olsun, neyi temsil ediyor olursa olsun; bir çam ağacını, bir evin kapısını, pencerelerini süslemek çocukları mutlu ediyorsa  hatta ben bununla mutlu oluyorsam ne için olduğunun ne önemi var.…

Bir hafta önceden sözleştim çocuklarla, bu akşam çamımızı çıkarıyoruz…

Bahçedeki çamı renkli ışıklarla süsleyeceğiz…

Bu 2-3 hafta yılın en sevdiğim zamanı….

Kurabiye süslemeleri, hediye paketleri, bol bol kırmızı, çokça ışıltı..

Eren kırmızı burunlu Rudolf’un şarkısını söyler durur…

Evde tarçın, zencefil, portakal kokusu…

Nasıl mutlu olurlar çamın yanıp sönen ışıklarını gördükçe..

Eren 2 ya da 3 yaşındaydı birlikte çamımızı süsledik. O yıl çok özenmiştim, yurt dışından satın aldığım incecik cam süsleri astım çamın dallarına.

Süsleme işi bittiğinde, uzaktan mutlulukla baktık. Erenim o kadar sevindi ki, çama doğru koştu. Ben  “dur” dememe kalmadan çamı küçücük kollarıyla kucaklamaya çalıştı.

Çam devrildi, cam süslerin çoğu kırıldı.  Eren çok üzüldü. Ben hiç üzülmedim.  Kısa bir an için de olsa oğlum o kadar mutlu oldu ki …..

Resimler: Country Living, House Beautiful