En son çocukların sorumluluğunu anne ve babama yıkıp gittiğim yer bir hastane odasıydı; üç gün boyunca kolumda serum yattığım, dönen başımı alıp eve gitmeme  izin vermeyen doktorların kontrolünde üç gün.  Bu kez bir hastane odası yerine güzel bir şehre,  yağmurlu ve  karanlık   bir şehre gidiyorum  yanımda eşim…..

4-5 günlük bir mola…

    O, nereleri gezeceğimizi planlarken akşamları, ben yine çocuklar olmadan gidiyorum diye üzülüyorum. Oysa biliyorum, çok sevdiğim bir dostumun dediği gibi onlar bir gün arkalarına bile bakmadan gidecekler…. Bunu biliyorum ama ben onlarsız mutlu olmanın yolunu çoktan unutmuşum 🙁                                                           ♥   ♥   ♥   ♥

    Annem Bodrum’dan dün döndü. Babam 2-3 gün daha kalacaktı bir baktık ertesi akşam çıktı geldi. Annemsiz oralar babama güzel görünmemiş. Böyle oldular son yıllarda baktılar ki, çocuklar gittikten sonra anneme kalan babam, babama kalan annem ♥ Onlara bakınca tamam diyorum, başbaşa tatile çıkmak, sorumsuzca sokaklarda elele gezmek iyi gelecek bize üstelik sevgili teyzem sırf ben bu tatile gözüm arkada gitmeyim diye Erdek’ten geldi, annem babam Bodrum’un güzel baharını bırakıp geldi… daha ne ister insan:))                              ♥   ♥   ♥   ♥

“Dünya bir kitaptır eğer seyahat etmezseniz kitabın sadece bir sayfasını okumuş olursunuz ” ne güzel bir tanımlama. Yeni bir sayfa okuyacak olmanın heyecanı ile……

İyi tatiller bana, bize…..

♥ ♥ ♥ ♥…………∞