Tatil dönüşü, evde sakin geçirilen bir hafta sonu gibisi yok.  Bol bol kitap okudum ve birazda  Eren’i mutlu edecek tatlılar yaptım. Sadece Eren’imi?    Eren’e “sana ne yapayım?” diye ne zaman sorsam yüksek sesle “bezeeeee” diye bağırır. Bir gün önceden kalan yumurta aklarıyla yaptım bezeyi ziyan olamsınlar diye.

Oldu olmasına da, en güzelinden bir beze yapmak için yumurtaların oda sıcaklığında ve taze olaması şart.

Hafta sonu bizim geleneksel pirincimiz basmati ile sevdiğim patatesli pilavı yaptım. Görüntüsü çok güzeldi.  Basmati öyle bir pirinç ki değişik lezzetlerden hoşlanmayan misafirlere yapılmamalı, çünkü değişik bir kokusu var.  ( sanskritçe de kokulu demek)  Bence dünyanın en lezzetli pirinci ama belki de bu benim  basmati ile yapılan çeşit çeşit pilavlarla büyümüş olmamdan kaynaklanan bir alışkanlıktır.  Baklalısı, üzümlüsü, safranlısı, kazmaklısı, patateslisi….

Neyse ki artık Türkiye’de de satılıyor. Çocukluğumda bu basmati, Amerika’dan gelen hediyeler içinde, değer bakımından ilk sıradaydı:))) 

Geçen yıl teyzemi anmak için düzenlediğimiz kalabalık toplantıda, kuzenimin yaptığı pilav hala aklımda. Cüneyt ağbimden öğrenmeliyim nasıl yaptığını, o şahane pilavı; dışı benimki gibi çıtır çıtır incecik patates, içinde;  havuç, sarı üzüm, safran ve nefis baharatlar…

Bu arada  glisemik indeksi diğer pirinçlere göre daha düşük olduğu için diyabetlilere önerilen pirinçtir basmati.