Bugün, benim tatlı oğlum 10 yaşını bitiriyor. 1-2 seneye kalmaz boyu boyumu geçecek. Saçları koyu sarı, gözleri bal rengi… Biraz biraz ergen halleri almaya başladıysa da, zaman zaman büyüdüğünü kanıtlama sevdasına kapılıp dediğim dedik inatlaşmaları yapsa da, o hala bana kapılar açan, elimde hiç bir şey taşıtmayan, benden önce kapılardan geçmeyen küçük centilmenim.

   Red Velvet Cake (Kırmızı Kadife Kek), Eren’in 10. yaş pastası. Lezzetide görüntüsü kadar güzeldi; ama bu pastada bir annenin gözyaşları var 🙂 Şaka değil. Bozuk fırında kek pişirmeye kalkınca, kabarmayan kekler yüzünden üzülüp ağlar bir anne. sonra yeniden bir kek yapar (ortadaki açık renk kat) başka bir fırında pişirir. Aksilikler ardı ardına gelsede, sonuç hüzne ve harcanan zamana değecek kadar güzel olur.

     Red velvet keki lezzetli yapan şey boyası değil; kekin kendisi çok lezzetli. Boyalı şeylerden mümkün olduğunca kaçınırım; ancak red velvet kekte kullandığım boya organik bir boyaydı.

İlkin ablacım, boyalar ve diğer malzemeler için çok teşekkür ederim 🙁